Dəsuqilik və ya dəsuqiyyə sufi təriqəti.
Onları Bürhanilər də adlandırırlar. Təriqətin qurucusu Bürhanəd-Din İbrahim ibn Əbu Məcd Dəsuqidir (vəfatı: 1277 il). O, əslən misirlidir və uzun müddət Misirin Dəsuq kəndində yaşamışdır. Burada ibtidai təhsilini almış, Qurani-Kərimi və şafii hüququnu dərindən öyrənmişdir. Sonra isə təcrübəli müəllimlərin rəhbərliyi altında sufiliklə məşğul olmuşdur. Abid olub iyirmi il tərkidünya həyat-tərzi sürmüşdür. Daha sonra fəal şəkildə özünün təsəvvüf yolunun təbliğinə başlamışdır.
Dəsuqilər təriqəti Misir, Sudan və Şimali Afrikada daha geniş yayılmışdır. Misirdə bu təriqət mənsublarının sayına görə, şazili və bədəvi təriqətlərindən sonra üçüncü yerdə gəlir. Onların rifailər, sührəverdilər və şazililərlə çoxlu oxşar cəhətləri vardır. Bəzən Dəsuqiləri bədəvi təriqətinin tərkib hissəsi də hesab edirlər.
Dəsuqilər də zikrləri ucadan (cəhri) edirlər. Mənsublarının ən başlıca vəzifəsi yüksək əxlaqa nail olmaq, təriqətə sadiq qalmaq, öz nəfsləri və ehtirasları ilə mübarizə aparıb onlara qalib gəlməkdir. İlk vaxtlar təriqət mənsubları xüsusi mənəvi hallara (trans hallarına) nail olmaq üçün yığıncaqlarında musiqidən və mahnılardan (səmalardan) istifadə etmirdilər. Lakin sonralar səmaların keçirilməsi təriqətin mərasimlərinin tərkib hissəsinə çevrilmişdir. Dəsuqi sufiləri yaşıl paltarlar geyinirmişlər.
Bu təriqətin şərnubitilər, aşurilər, süyutilər kimi bir neçə qolları vardır.
| Kateqoriya | Islam haqqında |
| Adı | Dəsuqilik Haqqında |
| Oxunub | 14 dəfə |
| Yerləşdirildi | 1 il öncə |
Haram (ərəb. حرام) yerinə yetirildikdə günah yazılan, ondan çəkindikdə isə axirət savabı yazılan ə
16
Kəbə ( ' Kub ', ərəbcə [kəbə]), bəzən Kəbə əl-Müşərrəf ( Kəbə-i şərif ) olaraq da adlandır
15
Kәlmeyi-şəhadət (ərəb. الشهادة əş-şəhadə, tərc. "şahidlik ", tələf.) İslamın iki əsas ehkamını
124
Bu məqalə ənənəvi sığorta əməliyyatlarına alternativ olaraq tətbiq olunan, İslam Şəriətinə uyğun qay
17
Peyğəmbər (s) əmanətə xəyanət edənin onun ümmətindən olmadığı qeyd edir: "Əmanəti əhəmiyyətsiz sayar
14
Üşr (ərəb. ondabir ) – orta əsrlərdə müsəlman dövlətlərində
mövcud olmuş natural vergi. Şəriətə əsas
20
Cəhim İslam dinində Cəhənnəmin 4-cü təbəqəsinə verilən ad.
16
Əxbar (ərəbcədir, xəbər sözünün cəmidir) Məhəmməd, onun tərəfdarları (əshabələri) və davamçıları h
19
Vacib əməl yerinə yetirildikdə axirət savabı yazılan, yerinə yetirilmədikdə isə günah yazılan əməldi
18
Usuliddin İslamın əsas ehkamı tövhid, nübuvvət və məaddır.
18
Bidət dində olmayan şeyi qanun kimi dinə daxil etmək - İslam dinində böyük günahlardan biri sayılı
86
Hənbəli məzhəbi-İslam dünyasında geniş yayılmış hüquq məktəblərindən biri.
Onun qurucusu Əhməd ib
17
Təkbirətül-ehram - namazın vacib hissələrindən biri, eləcə də namazın rüknüdür.
Hər namazın əvvəlin
16
Müşəbbihilər Tanrını insan keyfiyyətləri ilə təsəvvür edənlər Orta əsr müsəlman məzhəbi. Onlar müc
16
Nüseyrilər, ya da Nusayriyyə (ərəb. النصيرية - Al-Nusayrīyah, ya da ərəb. العلوية - Al-Alawīya) Su
17
İslamda qeybət müsəlman qardaşının haqqında Allahın gizli saxladığı eybini faş etmək hesab olunur, q
13
Cariyə sosial vəziyyətinə görə məşuqdan daimi asılı olan (maddi vəziyyətinə görə və ya şəxsi asılı
14
Bədəvilik-sufi təriqəti
Onları Əhmədilər də adlandırırlar. Təriqətin banisi Əhməd Bədəvi (vəfatı:
13
Mötəzilik – dini məsələlərə yanaşmada əqli dəlillərə xüsusi əhəmiyyət verən kəlam məktəbinin mənsubl
25
Zındıq (ərəbcə: الزنديق, farsca زنديک) İslamda və orta əsr islam mədəniyyəti və ədəbiyyatında, mo
88
